Maandag 17 april 2023.
Voor het eerst aan de start in Boston tijdens de 127e B.A.A. Marathon. Met veel oud winnaars en een bijna compleet startveld, was het een mooie competitieve race. Met de voorspelde ‘headwind’ en ‘showers’, ging de wedstrijd wel volgens plan. Helaas werd ik bij de laatste zes kilometer overvallen door een lekke voorband. Daar ging mijn voorsprong voor plek twee. Uiteindelijk heel trots en blij met deze derde plaats in een historische marathon.
Om 9:02 uur vanochtend was het zo ver. De start van de Boston Marathon 2023. Vanaf de vierde rij van start (de ranking ging op personal best) en direct de eerste vijf kilometer een aflopende rechte lijn naar beneden. Met zo’n 70km/u kon ik lastig in het wiel blijven van de toppers, die dit parkoers op hun duimpje kennen. Marcel Hug was al na de ‘downhill’ een aantal meters weg, waardoor het gat al niet meer direct dicht te rijden was. Op kracht wist ik bij het achtervolgende peloton aan te sluiten van vier man (Pike, van Dyk, Romanchuk, Watanabe en ik). Er werd afwachtend samengewerkt, maar Marcel nam al snel minuten voorsprong. Bij de voet van een klim, op kilometer 26, probeerde ik je bergop weg te rijden. Met succes! Alleen Romanchuk bleef erbij, waardoor we samen konden werken voor plek twee en drie. Ik wist dat mijn voordeel lag ik berg op en bij kilometer dertig moest ik het verschil maken, zodat het niet op een eindsprint aan kwam.
Op kilometer 31 reed ik weg bij hem. Precies volgens plan! Met zo’n veertig seconden voorsprong voelde ik me goed. Ik reed voor plek twee, yess!! Helaas veranderde dit snel toen ik merkte dat mijn voorband lek was.. ‘Dit meen je niet!’. Binnen no time was daar Romanchuk weer. Ik stond, voor mijn gevoel, stil en geparkeerd. Weg was de voorsprong. Ondertussen was Marcel al gefinisht met een nieuw parkoers record. Op kracht, mijn beste deel van de race, reed ik zo hard mogelijk naar de finish met de lekke voorband welke helaas niet te wisselen was. Een paar keer achterom kijkende of er niemand aan kwam. Daniel Romanchuk, plek twee. Ik moest genoegen nemen met plek drie. In eerst instantie enorm balen en teleurgesteld in de laatste paar kilometers. Uiteindelijk erg blij met deze plek en wetende wat ik kon.
Op naar London volgend weekend. ‘Alles of alles!’ – Jetze
