Het jaar na Tokyo 2021, was ik stiekem wel op zoek naar een nieuwe uitdaging. Deze vond ik vrij snel in het wheelen van marathons. Wheelen is het hardlopen voor de rolstoelgebruiker en wordt zowel op de (400 meter) baan gedaan als op de weg met dus ook marathons. Met een aantal top 5 noteringen en als hoogtepunt een tweede plaats in de London marathon van 2023, ging het heel snel de goede kant op! De combinatie met handbiken en triathlon bleef, maar met een grotere focus op het wheelen omdat ik hier heel graag wilde gaan winnen.

Tot er in 11 maart 2024 ineens een aantal nieuwe regels werden ingevoerd, waaronder een zeer cruciale voor mij persoonlijk. Eigenlijk zitten alle marathon wheelers ‘op hun knieën’, dus met de onderbenen naar achteren. Gezien mijn slechte heupen heb ik qua zitpositie ook niet veel opties en dit hebben we de laatste jaren geoptimaliseerd. Echter, doordat mijn bovenbeen zeer kort is, steek mijn voet aan de achterzijde uit. Laat dit nu precies de toevoeging op de regel zijn: er mag geen onderlichaam uitsteken achter de achterwielen. Dit lijkt simpel, maar helaas een zeer cruciale wijziging voor mij als atleet, zeker ook omdat ik de enige ter Wereld ben die met deze regel te maken heeft. Schijnbaar is dit Wereldwijd aan de bonden getoetst geweest maar is helaas niet tot mij gekomen. Tot hem moment dat de regel definitief werd. Vervolgens zijn we met de Atletiekunie hard bezig om met World Para Athetics in gesprek te gaan om te kijken naar de oplossing, maar helaas gaat dit zeer traag. Hierdoor mocht ik niet starten bij zowel de Boston als Londen marathon en dit was uiteraard een enorme domper. Maar we geven niet op en gaan alles op alles zetten om tot een oplossing te komen in aanloop naar Parijs 2024.

Wordt vervolgd!